Van Gogh's crows

The crows are coming
Black over yellow swirling wheat
Drawing closer with every wretched beat
The Earth has shut its eyes in fear
It knows the need for flesh is clear

The crows are coming
Sent from the deepest darkest seat
To search for rancid or living meat
Nothng to stop their lust for blood
Nothing to stem the push of the flood

The crows are coming
A cloud of darkness out to meet
The child, the mother, from every street
Their bones to scatter their souls to steal
To caverns of eternal things concealed

The crows are coming
There is no escape through heroic feat
So I will stand and prepare to meet
The crows are coming
The crows are coming

Oerwoud

Die skim gloei
- vir 'n oomblik -
in die blou van die maan
tussen ou bome en jong struike
glip hy tussen die skadu's van Tyd

Kyk om en hy's weg
Kyk weer na vore en hy's terug
(met 'n sug van genoegdoening)
my aankomende ewigheids versoening

ek hoor hoe klop
'n brose onewigheid
soos 'n vlinder in my bors

binnekort kom hy met die sleutel
om die vlinder te verlos

N A U A

NOTHING


AMAZES


US


ANYMORE

Oggend Son oor Kanada

Die strale loer
knipoog onder 'n wolk.
Met beteuelde honger
- aangeleer oor vele ringjare -
wag die trotse bome teen
heuwels
op aandag.

Swyend dog in glorie
Forseer die Son sy volle skyn fort
'n antiklimaks
Dis maar net 'n kille gloei
'n Illusie van hitte
Vir my - geen Afrika bron.

Tog, vir hierdie bome
is dit genoeg.

Totius

Ek het Totius se "Passieblomme" digbundel in die hande gekry. Hy het dit geskryf om die dood van twee van sy kinders te verwerk.
Wat 'n meester.
Wat 'n onwrikbare geloof.
Hoe kan iemand wat so baie hartseer moes deurmaak nog aanhou glo aan 'n Liefdevolle Skepper?
Die toetse wat hy moes deurmaak sou te groot gewees het vir my.
Ek het nie helfde sy innerlike krag nie.
Dus lees ek Totius met bewondering, hartseer, en op die ou dag...
... 'n bietjie meer moed.

PS. Ek wonder wat Totius sou dink as ek 'n TOTIUS tattoo sou kry...?

26 Sekonde vrou

Sy het 18 jaar gehad
Geheues en geluk
Trane en gesprekke
Al die klein dramatjies
Wat ons so inmekaar vleg

En toe eendag kom daar iets
Iets - nie iemand
En gryp haar weg
En haar laaste oomblikke
Was langer as 18 jaar

Hel is vir ewig
'n rooi Ink wat bloei
En syfer oor die bladsye
van ons kort lewens
'n Wanhoop virus

Amandla! - (Cry My Beloved Country)

My kuns webwerf werk! My Art website works!

Gaan loer daar!!
Go check it out!!
http://www.vanrenenart.com

Episode1: Kan Eben Potgooi?

Hel, kom ons probeer. Kliek hier!
Dankie aan Glen van die ZA Show, Johan van potgooi.eu, en Boerseun vir al hulle hulp en ondersteuning.
Gee my 'n verf doek en olie verf of 'n mikrofoon en kitaar en ek is ok, maar sit my voor 'n rekenaar en sien hoe die bloeddruk die hoogtes opskiet...
Sonder die ouens sou ek nooit dit kon doen nie!!!!

e
Terloops. "Fritz" is my gunsteling held van klein tyds af (Luitenant Fritz Deelman boeke deur Leon Rousseau.)
Skryf gerus in op my RSS feed hier onder op die 'icon'!

7th of the 7th

Sunblazed windows scatter light
Joylessly about
Impervious
To It's intentions

The Shadow stirs the air
And moves unseen across
The darkest street
Melting heat

With eyes framed
So dark
You feel them tear
Right through your heart

And the light...

The door opens a wave of sound
Cutlery and me
And Darkness' choice
Is Table Seven

As he slides across the room
Heavy is his walk
But set
Is his way

Embraced by Death
Abandoned by God
He just waits
As he hides

From the Light...

I wrote this song a long time before 7 - 7. The actual title of the song is "Wrong Time Wrong Place", which I will be performing tonight for the last time on stage ( in Twickenham ).

Tot volgende keer

As ek 'n berg was
Sou ek jou met al my rotse
My bosse en kranse
Spoorloos laat verdwyn het

As ek die koue see was
Sou my branders hul wit arms
Jou om jou keel beet gekry het
En in my diepe kelder verslind het

Maar die Berg doem swyend op
Sy takke en rotse ken geen grein
Van die mens se natuur
Die See se siklus breek en bou
Ignoreer my wraak en planne
Soos skuim in die Weskuswind

Dus sal ek wag vir die dag
Wanneer ek ook deel van die elemente is
My takke sal ek versteur en jou uitsoek
My siklus sal skielik verander
En jou kinders se kinders
Sal die Frats nie sien kom nie.

Ek verstaan jou nie

Jy het my ontvou
Met my Melkbosstrand jeug
My Pa se trots
En my Ma se hande wat opbou

Maar wat dan van die krete in die nag?
Die vroue en kinders wat wag...
Wag... en swik
Onder jou stilte, jou Vyand
Vry om hulle te jag

Jy het my vereer
My 'n jonge Taal gegee
'n Asem vir my ou siel
'n ewige Salf vir die seer

Maar deur die ewige nag van die verslindes
Luister wie?
En wie tel hulle op?
Hulle het niks oor nie
En Jy is 'n plafon bo die bed
Sonder antwoorde, sonder gesig

Hoekom het jy my gekies?
En ek verstaan nie jou nie.

Die Moddereiland Potgooi

Die Moddereiland Potgooi

My band se oondvars nuwe liedjies

Luister na ons nuwe opnames!

http://www.ubl.com/chihoda

Blou Valkie

Goue spatsels vlek en spring vanaf die glas tot op my hand
Terwyl ek die blou valkie deur ons kombuis venster beloer
Die blou beveerde Stratosjagter troon statig oor sy karkas
My hand begin na die kraan te soek en rond te tas
Nie veel groter as my vuis sit hy - 'n monument van ganse beheer
Ons agterplaas word só, elke middag beleer

Dag en Nag

Die walms wieg verleidelik op die son-gebakte vlakte
My are klop sterk onder die bruin van my hand
Die ryer en gemsbok dwaal gerus hier dan daar
Ek ruik die sweet-en-bos-en-blou lug
Ek lag, my hemp is oop en vuil
Maar ek gee nie om nie
Ek kyk weer om my rond;
Die mure staan en blokkeer die wêreld, asemloos
Die hand wat die papier vashou smelt vaal saam
Mens en masjien skreeu saam en teen en oor mekaar
Gemors en kar ruk aan my neusgate tot ek snak na lug
My hemp is toe en ge-das, bedek met 'n jas
En ek gee nie meer om nie

Mense van die Donker Kas

Daar was 'n man gewees
Wat op 'n klip gesit het
en vergeefs gebid het.

Daar was 'n vrou gewees
Wat in die lang gras gekrul was
en omvou het Wat Was.

Hulle oë was toe gelas
Deur gebeure uit 'n donker kas
Die enigste ander verbintenis was
Dat hulle altwee saam alleen was.

1. Een

Wat is een met my?
Vra die brokkelende man
Terwyl hy gehurk sit op die wal
Langs die rivier wat deur die aarde sny.

Soos my droom helderheid
‘n Gemors, ‘n getuimel
Wat is werklik in dié geskuimel...
Werklik?

En antwoorde sal nooit kom
van dié gepeins
Die wal beweeg en die water staan stil
Dis simpel

Soos twee treine
met hul passasiers mors.