Van Gogh's crows

The crows are coming
Black over yellow swirling wheat
Drawing closer with every wretched beat
The Earth has shut its eyes in fear
It knows the need for flesh is clear

The crows are coming
Sent from the deepest darkest seat
To search for rancid or living meat
Nothng to stop their lust for blood
Nothing to stem the push of the flood

The crows are coming
A cloud of darkness out to meet
The child, the mother, from every street
Their bones to scatter their souls to steal
To caverns of eternal things concealed

The crows are coming
There is no escape through heroic feat
So I will stand and prepare to meet
The crows are coming
The crows are coming

Oerwoud

Die skim gloei
- vir 'n oomblik -
in die blou van die maan
tussen ou bome en jong struike
glip hy tussen die skadu's van Tyd

Kyk om en hy's weg
Kyk weer na vore en hy's terug
(met 'n sug van genoegdoening)
my aankomende ewigheids versoening

ek hoor hoe klop
'n brose onewigheid
soos 'n vlinder in my bors

binnekort kom hy met die sleutel
om die vlinder te verlos

N A U A

NOTHING


AMAZES


US


ANYMORE

Oggend Son oor Kanada

Die strale loer
knipoog onder 'n wolk.
Met beteuelde honger
- aangeleer oor vele ringjare -
wag die trotse bome teen
heuwels
op aandag.

Swyend dog in glorie
Forseer die Son sy volle skyn fort
'n antiklimaks
Dis maar net 'n kille gloei
'n Illusie van hitte
Vir my - geen Afrika bron.

Tog, vir hierdie bome
is dit genoeg.

Totius

Ek het Totius se "Passieblomme" digbundel in die hande gekry. Hy het dit geskryf om die dood van twee van sy kinders te verwerk.
Wat 'n meester.
Wat 'n onwrikbare geloof.
Hoe kan iemand wat so baie hartseer moes deurmaak nog aanhou glo aan 'n Liefdevolle Skepper?
Die toetse wat hy moes deurmaak sou te groot gewees het vir my.
Ek het nie helfde sy innerlike krag nie.
Dus lees ek Totius met bewondering, hartseer, en op die ou dag...
... 'n bietjie meer moed.

PS. Ek wonder wat Totius sou dink as ek 'n TOTIUS tattoo sou kry...?